Դիւրածախ

adj.

εὕφθαρτος facile corruptibilis Դիւրածախելի, դիւրաւ այրելի, սպառելի. անցաւոր. ապականացու, յաղթելի.

Զդիւրածախ անասնոց զմարմինս ոչ թառամեցոյց. (Իմ. ՟Ժ՟Թ. 20։)

Դիւրածախ փայտ, կամ խռիւ, ծեղ. (Արծր. ՟Գ. 7։ Շ. բարձր.։ Ճ. ՟Ա.։ Երզն. լս.։)

Դիւրածախ կենցաղ. (Մագ. ՟Հ՟Ա։)

Թէպէտ եւ դիւրածախ ապականիչն թուիցի. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 20։)

ԴԻՒՐԱԾԱԽ. Դիւրաւ ծախօղ, այրօղ.

Դու եղէգն, եւ մեք հուր դիւրածախ. (Արծր. ՟Գ. 9։)

ԴԻՒՐԱԾԱԽ. εὑδάπανος suntuosus, largus Դիւրաւ ծախօղ զինչս. առատաձեռն, մեծածախ.

Ազատականութիւն է առաքինութիւն անձինն՝ դիւրածախ ի գեղեցկագոյնսն. (Արիստ. առաք.։)

ԴԻՒՐԱԾԱԽ. ὁλιγοδάπανος exigui vel tenuis sumtus Որ ինչ լինի դիւրին եւ դոյզն ծախիւք. դիւրագին. անշուք.

Եցոյց յամենայնի զանարգն եւ զդիւրածախն (վիճակ կենաց). (Բրս. հց.։)